Snelcursus: Herken de renner

Praktische informatie:

Cursusvorm                    Thuiscursus

Cursusdata                     Eerste 3 weken van juli, dagelijks

Lestijden                         14:15 – 17.30 uur (inclusief koffie)

Kosten                             Geen

Toelatingseisen              Geen

Docenten                         Ondergetekende

Locatie                             Uw eigen zetel

Voor wie is deze cursus?

De cursus is bedoeld voor iedereen die meer diepgang wil tijdens het kijken van de wielerwedstrijden in het algemeen en de Tour de France in het bijzonder.

Inhoud cursus:

Tijdens de cursus wordt aan de hand van praktijkvoorbeelden gekeken waar Herbert Dijkstra en Maarten Ducrot verzuimen de kijker relevante informatie te verschaffen. Daarnaast krijgt u handelingsalternatieven aangereikt, waardoor u uiteindelijk zelf diepgang kan geven bij het aanschouwen van de mooiste sport ter wereld.

Resultaat:

Na het voltooien van deze cursus, bent u in staat om:

1) Renners te herkennen;

2) Spannende, cruciale momenten voortijdig te herkennen;   

3) Het door Maarten Ducrot gebezigd wielerjargon te vertalen en ze om te buigen tot toelaatbare verslaggeving.

4) Zonder probleem af te stemmen op Sporza en kunt u zich meten met het deskundige niveau van Renaat Schotte en André Meganck.

Herken de renner:

Zoals u weet beperkt de huidige verslaggeving zich tot het noemen van de voorste 5 wielrenners. U had ook reeds gemerkt dat dit vaak dezelfde renners zijn, met name in de wat meer heuvelachtige etappes. Deze renners hebben simpelweg de sterkste benen. Interessanter is, wat daarachter gebeurt. U weet dat al lang, want u bent de afgelopen weken steeds op zoek geweest naar Belkin-renner Mollema. U weet dan ook dat hij in het groen rijdt. U hoeft maar 1 ding te doen.. zoeken naar de kleur groen. Ook al is het maar een klein stukje mouw of helm. Dit is voldoende om te weten of Mollema er nog bij zit. Het gevaar bestaat echter dat u de renner zó snel herkent, dat u pas daarna de heren Dijkstra & Ducrot hoort afvragen of Mollema nog in de kopgroep zit. Dit kan leiden tot ergernis, omdat u van de landelijke sportverslaggeving verwacht dat ze kordaat hun werk doen.

Cruciale momenten

U bent dus als kijker op zoek naar details. Details die de koers maken. Deze details spelen zich bijna altijd af in de achtergrond. Kijk dus vooral niet naar de voorste rijders, maar juist naar wat er in de achtergrond gaande is. Dit is het mooist te zien wanneer de kopgroep een bocht al een tijdje gepasseerd is en de cameraman diezelfde bocht nog wél in beeld neemt. U ziet dan meer dan eens een renner rijden die de kopgroep heeft moeten lossen. Stel, u ziet in die bocht wat vaags groens en weet dat Mollema nog in de kopgroep zit. Dan weet je dus dat de kans groot is dat de andere klimmer van Belkin, Laurens ten Dam, de kopgroep heeft moeten laten. Wederom kan dit voor ergernis zorgen wanneer Dijkstra zich afvraagt of Ten Dam er nog bij zit.

Het onthouden van kleuren is helemaal belangrijk wanneer de regisseur helikopterbeelden laat zien. Terwijl Herbert Dijkstra nog bezig is te vertellen welk kasteel u net een halve minuut lang in beeld had, ziet u inmiddels weer de koers. Een helikoptershot dus. U ziet een afdalende kopgroep en telt één groene wielrenner, terwijl volgens uw voorlaatste waarneming zowel Mollema als Ten Dam er nog bij zaten. U weet dat er iets cruciaals gebeurt moet zijn. Herbert weet dat nog niet!

Ook dit kan leiden tot frustratie. Wees gerust! U bent niet de enige die op zulke momenten tandenknarsend voor de buis zit. Voelt u ook niet beschaamd als er een gedachte voorbij komt dat u wilt overschakelen naar bijvoorbeeld het Belgische Sporza.

Ducrotiaans wielerjargon

U heeft gemerkt dat met name Maarten Ducrot regelmatig een bepaald taalgebruik hanteert die u niet als zodanig heeft herkent. Ducrot promoveert een aantal zelfstandig naamwoorden tot werkwoorden en weet deze moeiteloos in schier normale volzinnen te huisvesten. Onderstaand een aantal van deze werkwoorden.

-          Wapperen

o   Zelfst.nw: Wapper

o   Toevoegingen: er af wapperen; er doorheen wapperen

o   Waarschijnlijk bedoeld om een bepaalde beweging van een renner door het peloton te duiden.

-          Pieren

o   Zelfst.nw: Pier

o   Toevoeging: er af pieren.

o   Waarschijnlijk bedoeld om een bepaalde beweging van een renner door het peloton te duiden.

-          Stoempen

o   Zelfst.nw: Stoemp

o   Toevoeging: Doorstoempen; Er af stoempen.

o    Waarschijnlijk bedoeld om een bepaalde beweging van een renner door het peloton te duiden.

-          Harken

o   Zelfst.nw: Hark

o   Toevoeging: Er door (heen) harken: weggeharkt worden.

o   Waarschijnlijk bedoeld om een bepaalde beweging van een renner door het peloton te duiden.

Thuisopdracht: Bedenk zelf een werkwoord, die oorspronkelijk bedoeld was als zelfstandig naamwoord. Bijvoorbeeld: “Buffel”. ‘Kijk hém er eens genadeloos afgebuffeld worden!’

Tot slot

Mocht u na het volbrengen van bovenstaande cursus behoefte hebben aan nog meer koersinzicht, dan raden wij u ten zeerste de Belgische sportzender Sporza aan. De heren Meganck & Schotte hebben deze cursus ook gedaan en hebben het sportverslaan tot een ware kunst verheven. Geen detail word gemist! Voor u ook maar aan een waaiermoment zit te denken, hebben zij de windrichting al nauwkeurig bepaald en een gerede uitspraak gedaan na welke renner het gat zal vallen. Zij zien langs de kant van de weg minuscuul kleine vlaggetjes wapperen en weten genoeg wanneer 2 kopmannen even met elkaar smiespelen.... Als de waaier dan inderdaad ontstaan is, zeggen zij met terecht droge arrogantie:"et voila!".

Maar let op! Het volgen van de koers via Sporza kent ook zijn risico’s. Het gevaar bestaat dat u na 10 minuten Sporza er reeds afgepierd wordt, omdat Schotte & Meganck er weer een informatieve klap op hebben gegeven en u al zittend voor de buis, zwart zaad zit te eten en al harkend en stoempend en met oren als washandjes toch weer om uw moeder gaat schreeuwen.. of in dit geval… om Herbert & Maarten.  

Crime passionel

Daar zit je dan. Camera op je snuffert. Moeilijke vragen worden afgevuurd. Je vindt het maar lastig om ze goed te beantwoorden. Dat heb je altijd al lastig gevonden. Je wikt en je weegt je woorden zorgvuldig. Dat deed je altijd. Tegenover je zaten namelijk altijd jakhalzen die probeerden meer woorden uit je te halen dan goed voor je zou zijn. Dat was al toen je nog fietste én dat is nog steeds. Niks veranderd.

Tien jaar geleden beëindigde jij je carrière. Eindelijk kon je uitademen. Soms zocht je even de stilte om een zucht van verlichting te slaken. Onbeschadigd en onbezoedeld heb je de hele wielerkermis overleefd. De tijd van poppenkast spelen was dan eindelijk voorbij. Wat overbleef is een groot pak herinneringen, een enkele overwinning en een flinke spaarrekening.

Al redelijk vroeg in je actieve carrière kwam je er achter dat het zonder doping eigenlijk niet te doen was. Helaas had je toen je hele leven al in het teken van wielrennen gezet. Onbewust. Als jongetje was je verliefd geraakt op de fiets en ben je er van gaan dromen. Dat was jouw goed recht. Sterker nog. Jij had een droom en je zette er alles voor op zij om die droom waar te maken. En je deed dit niet alleen, want je kon rekenen op de liefdevolle steun van je ouders. Ze brachten je naar iedere koers en als je na een paar uur trainen zeiknat thuis aankwam, was de tafel al voor je gedekt.

Jouw keus om voor doping te kiezen heb je met pijn in je hart genomen. Je kon het simpelweg niet maken tegenover je ouders om op je 25^e te stoppen met wielrennen. Sterker nog. Uit liefde voor je ouders besloot je deze duivelse keus te maken. Daarnaast had je inmiddels al een gezinnetje gesticht en ook zij staken hun hele leven in het teken van jouw wielercarrière. En waarom zou je opeens stoppen als je weet dat al je collega’s het ook doen. Je voelt dat er simpelweg geen andere keus is dan mee te gaan in iets wat inmiddels gangbaar was geworden. Je maakte ongewild deel uit van een subcultuur die bestond uit een paar honderd man. De buitenwereld zal nooit  begrijpen dat die wereld hele andere regels kent dan die onwetende buitenwereld. Jij werd ongewild lid van een club fietsende mannen die stuk voor stuk een droom hadden. Mannen die stuk voor stuk als jongetje verliefd werden op de fiets. Al die mannen fietsten met de wetenschap dat er thuis liefdevolle ouders op de televisie naar hun kind keken en daarmee hun eigen leven bestaansrecht gaven.

Toen je ooit verliefd werd op de fiets, had je geen flauw idee aan welke sport jij je hart verpand had. Jij kon als klein manneke ook niet weten dat wielrennen bij uitstek dé sport is waar dopinggebruik ontzettend op de loer ligt. Jij wilde gewoon hard fietsen. Toen je eindelijk in het profpeloton beland was, dacht je eerst nog dat het logisch was dat andere renners harder fietsten. Jij kwam net kijken en ontbeerde de ervaring. Maar na een paar jaar nam je onzekerheid in wedstrijden toe. Logisch ook, want er is niks zo frustrerend dan harder fietsende collega’s. En het werden er steeds meer. Je denkt eerst nog dat het aan jezelf ligt. Of aan je voeding. Of je fiets. Nadat je alles onderzocht en geoptimaliseerd had kwam je tot de conclusie: Aan mij ligt het niet! Natuurlijk weet je dat doping prestatie bevorderend werkt, maar tot nu toe was er geen haar op je hoofd die daar aan dacht. Was ook nooit nodig. Je kon prof worden omdat je bij de junioren en neosenioren regelmatig won. Nu dus niet meer. Je won niks meer en je ouders dus ook niet. Tot die tijd betaalde je hun liefde terug met je benen. Nu belde je vanaf een hotelbed om ze uit te leggen waarom het niet ging. Zij voelde jouw wanhoop en jij voelde je schuldig. Ongemerkt verkleinde deze telefoontjes de afstand tussen jou en de epo-spuit. Deze afstand werd nog kleiner op het moment dat je hoorde dat steeds meer renners een ontraceerbaar middel tot zich namen.

Jouw liefde voor de fiets, de groepsdruk die je ervoer, je gewenning aan het horen bij de beste en de bijbehorende verering, maar bovenal het respect en liefde voor je ouders, maakte dat je uiteindelijk de niets meer dan logische keuze maakte. De buitenwereld noemt het bedrog. Jij was alleen maar bang om de liefde voor de fiets en je ouders te verliezen. Vanuit de buitenwereld zeg ik: Het zij je vergeven. 

Discipel Klaas

Negentien. Het getal 19. Negentien is schoner dan elk ander getal.

Negentien zit vol met tegenstrijdigheden.. De 1 en de 9 liggen het verst van elkaar. Ze zijn elkaars tegenpolen. Maar schrijf je het uit, negentien, dan zijn het twee opeenvolgende getallen. Verdere ontleding van het getal leidde alleen maar tot verwarring. Tot afgelopen zondag. Tot het moment dat Huntelaar raak schoot voor Oranje.

Voordat we naar het bewuste penaltymoment gaan, eerst even wat feiten.
De 1 en de 9 zijn dus elkaars  tegenpolen, zogezegd de Yin en Yang van het cijferalfabet. Twee begrippen die verwijzen naar twee tegengestelde principes of krachten. Ze houden elkaar in stand en in evenwicht. Het symbool ken je vast wel. Dat zwart witte rondje met die S-vorm in het midden. De S… laat dat nou de 19e letter van het alfabet zijn! 

Dan de wedstrijd tegen Mexico. Oranje zat al met anderhalf been in het vliegtuig richting Schiphol, tot de scheids in de 94e minuut naar de penaltystip wees. Huntelaar schoot en schoot raak. Klaas-Jan Huntelaar. Voetballer die per jaar eigenzinniger wordt. En daarmee uitgesprokener. Dit zei hij een tijdje geleden in een interview: 

“Sport moet extreem zijn”- “Compleet afgemaakt worden als het 

niet lukt, bejubeld worden als je wint. Weggehoond of op de schouders, 

geen middenweg. 

Dat is het allermooiste. Als je verliest, he-le-maal kapot gaan. Scoren in de 

laatste minuut: één groot feest.”

Deze woorden bleken profetisch. Het gebeurde afgelopen zondag precies zoals hij in het interview aangaf! Toeval of niet, Klaas-Jan speelt dit WK met nummer 19. Het getal der extremen! De sporter die alleen maar kan spelen volgens het alles of niets principe. De sporter die vindt dat sport pas floreert wanneer het extreem is. Klaas-Jan en nummer 19. Alsof het getal hem uitkoos om de boodschap extra kracht bij te zetten. Klaas-Jan de boodschapper. De discipel.

En weet je in welke minuut Huntelaar inviel voor Van Persie? Negentien minuten voor het eindsignaal. Oh en trouwens, weet je het hoe vaak Nederland aan een EK of WK heeft meegedaan? Precies! Dit is eindronde nummer 19! Negentien lijkt dit WK in het algemeen en Klaas-Jan Huntelaar in het bijzonder, te hebben uitgekozen om zijn final statement te maken!

Negentien heeft net zo lang gewacht totdat ik snapte wat het me al een tijdje wil vertellen. Als ik het samenvat dat moet het ongeveer iets zijn als: Ga voor het ultieme en vertrouw erop dat je in balans zult blijven. 

Voordat ik deze mantra onvoorwaardelijk en voor altijd zal omarmen, vraag ik 19 om nog één bewijs. Nog één ultiem statement, die elke twijfel voorgoed weg zal nemen.

Een doelpuntje van Huntelaar in minuut 19 van de WK finale zou de zaak goed doen!

NB: Na publicatie van bovenste column wees een lezer me op de penalty van Huntelaar. Voordat hij de bal op de stip legde en em erin schoot, stuiterde hij de bal 19 keer. Amen.