Lancegate.. over Neerlands sportjournaille en échte boter!

Lance is een bedrieger, een klootzak, een drugsbaron. Hij verleidt Thijs Zonneveld om de Texaan op Nu.nl te bejegenen met de woorden 'fuck you too Lance'. Sinds een week of twee is Lance Armstrong de vleesgeworden moordenaar van de wielersport. Werkelijk niemand heeft nog een goed woord over voor de 7-voudig tourwinnaar.

Ook ik ben stom verbaasd! Nee, niet dat de heer Armstrong nu door een mand aan het vallen is, nee.. stom verbaasd dat werkelijk iedere wielercoryfee zich louter negatief uitlaat over de handel en wandel van de heer Armstrong. Of het nou Mart Smeets, Danny Nelissen, Thijs Zonneveld of Raymond Kerckhoffs is.. Meneer Lance heeft het gedaan!

Kom op beste heren, dit wisten jullie toch al lang!! Jullie weten toch al lang dat doping en wielrennen een van de beste huwelijken ooit is. Iedere grote winnaar heeft toch uiteindelijk toegegeven te hebben gepakt, of zoals Mart dat noemt.. uit de verkeerde snoeppot genomen. Oh en trouwens Mart, waarom ben jij zo verbaasd? Jij durfde toch ook niet door te vragen toen jij Michael Boogerd vroeg of hij ooit doping heeft gebruikt en hij jou antwoordde dat hij in zijn beleving nooit doping heeft genomen? Jij wist en weet dat, áls jij wél door had doorgevraagd, jij meneer Boogerd tot de enkels had kunnen afzagen en jij persona non grata van de wielersport was geworden en daarmee je zorgvuldig veiliggestelde plekje in de wielersport vaarwel kon zeggen? Daarmee leverde jij toch indirect het ultieme bewijs hoe die wielerwereld in elkaar steekt?

 

Behoor je tot het wereldje, dan teken je zonder dat het op papier staat voor de bijbehorende gedragscode. Inderdaad, dat doet direct denken aan de film 'The fightclub'. De film waarin Brad Pitt een ondergrondse beweging opzet waarin mannen elkaar afrossen in donkere kelders. Ik zal u de eerste 2 regels geven: 1st rule: You do not talk about fight club. 2nd rule:You DO NOT talk about fight club.

Verander het woordje 'fight' door het woordje 'cycling' en je bent er.

Om de metafoor maar even aan te houden. Ik geniet op dit moment met volle teugen van deze Lance-thriller! Het is de spannendste film die ik in jaren gezien heb! En het gaat maar door! Elke dag wel weer een lekker zoetsappig verhaal van een ex-teammaat van Lance of een ex-vriendin van een ontslagen mecanicien.

Het is wielrennen op z'n breedst! Wielrennen zoals het bedoeld is. Wielrennen, bij uitstek dé sport met verhalen. De sport van het elkaar mogen of niet mogen. Elkaar een ontsnapping en ritwinst gunnen, rekeningen vereffenen, karretjes in de poep rijden, kampioenschappen kopen en ga zo maar door. Doping is niks meer dan een onmisbaar element in deze sport en zal ook altijd een element blijven. Nét zoals zware crashes bij de Formule 1 horen en onterecht afgekeurde doelpunten bij het voetbal.

Ik kan maar één ding concluderen. Ook de heren met wielerverstand zijn een element van deze sport die in de bloei van zijn leven is. Mart, Thijs, Danny en Raymond.. Mijn complimenten voor de goed geacteerde opwinding! Was ik er toch bijna ingetrapt! Of balen jullie oprecht dat Lance jullie bedrogen heeft?

 

Zucht.. zelfs bij jullie weet ik niet wat ik moet geloven!

 

Wielrennen, wat een sport! I'm loving it!...

Het verband tussen pindakaas en ALS

Pindakaaspothouder.. Ik zat afgelopen zondag op een verjaadag en hét woord van die verjaardag was... pindakaaspothouder. Wellicht kent u het, wellicht niet. Ik kom er zo op terug. Iedereen die op die verjaardag zat, is in het bezit van een pindakaaspothouder en binnekort ben ik zelf ook een trotse eigenaar van dit voorwerp! Ik ben gek op pindakaas, maar deze variant gaat aan mijn boterham voorbij. De houder is bedoeld voor aan de schutting en dient als een soort McFlight voor mussen en koolmezen. Deze beestjes pikken het potje in vier dagen schoon leeg!

Waarom schrijft Sportmeneer in vredesnaam een stukje over een pindakaaspothouder? Wel, dat heeft een reden. Volgend jaar ga ik samen met een goede vriend voor het initiatief 'Tour du ALS' de Mont Ventoux opfietsen. De ziekte ALS kenmerkt zich door de progressieve manier waarmee het zenuwstelsel wordt aangetast en waar nog geen behandeling en medicijn voor is. De gemiddelde levensverwachting van een ALS patient is drie jaar. Er is dus hard geld nodig en dat gaan we volgend jaar dus ontzettend bij elkaar fietsen!

Terug naar de verjaardag, of eigenlijk... terug naar een paar weken voorafgaand aan de verjaardag. Ons fietsínitiatief is door een vriend van de jarige opgepakt en is pindakaaspothouders gaan maken én verkopen voor dit goede doel: "Koop een pindakaaspothouder en steun het initiatief Tour du ALS!".

Zo gezegd, zo gedaan. Er werden een twintigtal pindakaaspothouders gemaakt en binnen een mum van tijd waren deze verkocht aan alle vrienden die afgelopen zondag ook in de huiskamer zaten. Sinds een paar weken kunnen klanten van de lokale kapper en bakker ook een pothouder bestellen. Het mooie is dat iedereen die inmiddels zo'n potje heeft hangen, automatisch reclame maakt voor dit grappige voorwerp en u raadt het al... de vraag naar het potje nam nog meer toe! Inmiddels zijn er al meer dan 350 pindakaaspothouders verkocht!! Rekent u even mee? Van elke verkochte pothouder gaat €8,- naar Tour du ALS. Dit betekent op dit moment dus al een bedrag van €2.800,-! Inmiddels doet de hele vriendengroep actief mee aan het maken én het verkopen van de potten.

De aanleiding is de minst leuke die je je kan wensen. Een dierbare is ons helaas ontvallen als gevolg van ALS. Echter beleven we nu een groot gevoel van samen zijn, samen doen en samen beleven. Hoe fijn is het om samen ergens voor te gaan, om samen een doel te bereiken waaraan iedereen zijn of haar steentje bijdraagt. Dit besef op een verjaardag.. een mooier kado bestaat niet!

En ik denk dat er van boven iemand met een grote glimlach naar beneden kijkt.  

Vos op zaterdag, vos op zondag..

Naarmate ik ouder word geloof ik steeds minder in toeval, sterker nog. Ik ben er wel van overtuigd dat niks zomaar gebeurt. Vorige week was het weer zover. In het weekend waarin Vos en Gilbert hun regenboogtrui wonnen, reed ik op mijn nieuw gekochte racefiets mijn eerste rondje over de Veluwe. Het was een uur of één in de middag.Terwijl het mannenpeloton hun rondjes reed over de Bemeler- en Cauberg, reed ik richting het Veluwse Vierhouten. Het zou een klein rondje blijven, want ik wilde natuurlijk niet te veel missen van het WK. Al fietsend door de loofbossen bedacht ik voor de oranjerenners positieve scenario's die zouden moeten leiden naar de regenboogtrui. Terpstra valt in de laatste ronde aan op de Bemelerberg en als hij op de Cauberg gegrepen zou worden, hebben we Boom om het af te maken in de laatste kilometer. Of zou Mollema toch nog onverwachts goeie benen hebben en kan hij... Mijn gedachte stopte bij het zien van een hond of nee.. een vos!

 

Hij liep een meter of twintig voor me op het fietspad en ik remde. Vanuit tegengestelde richting naderde 2 vrouwen eveneens op de racefiets. Ook zij stopten. Het rare was dat de vos zich niks aan leek te trekken van de aanwezigheid van het menselijke ras. Hij liep van het fietspad de berm in en bleef staan. Ik liep richting de vos en de vrouwen deden hetzelfde. Daar stonden we dan. Alledrie verbaasd om het feit dat een vos vijf meter bij ons vandaan zijn eigen dingetje deed. Dit schouwspel duurde een minuut of acht, waarin de verbazing om het tamme gedrag naar elkaar werd uitgesproken en waarin foto's werden gemaakt. We waren het er over eens. Die vos was het kadootje van de dag! 

 

Eén ding houdt me sindsdien bezig. Op zaterdag wint Vos en op zondag eist een vos wederom de hoofdrol voor zich op. Wat wil het universum daarmee zeggen. Wat haal ik hier uit? Na een dikke week gissen ben ik er nog steeds niet uit. Of toch wel?

 

Waarom zou ik deze dagelijkse 'toevalligheden' op mezelf moeten betrekken? Nergens voor nodig! Sterker nog.. dat een vos twee keer in één weekend mijn gedachte beheerst heeft helemaal niks met mij te maken, maar alles met Marianne Vos zelf!

De vos op het fietspad liep daar, om mij aan Marianne Vos te laten denken. Het universum weet dondersgoed dat ik scherp ben op dergelijke 'toevalligheden' en weet ook dondersgoed dat ik daar iets over zal gaan schrijven.

 

De vraagt blijft natuurlijk waarom moeder natuur net op dát tijdstip een vos op de weg had bedacht. Ik kan maar tot 1 conclusie komen. Die vos liep daar om een ode aan Marianne te brengen. En nu besef ik het pas... Marianne, wat was jij dáár goed! Je viel aan wanneer jij wilde en reed de finale nét zo ongestoord als de vos op het fietspad! Jij bepaalde wanneer je ging op de Cauberg en jij bepaalde dat je met een rood wit blauwe vlag in je eigen landje, de streep als eerste wilde passeren. Jij wilde wereldkampioen worden en je werd het!

 

Marianne, Jij hebt er voor gezorgd dat heel veel mensen die dag stil stonden om een bijzondere Vos te aanschouwen.. Net als ik op het fietspad een dag later.