Ik ga u zo meteen wat opbiechten en ik
hoop dat u het mij niet al te kwalijk zal nemen. Mocht u overigens wel boos op
me worden dan begrijp ik dat.
Ik draag namelijk al jaren een geheim bij me, waar ik me
niet lekker bij voel. Toch ben ik van mening dat ik met dit geheim nu in de
openbaarheid moet treden. Dit heeft een reden.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen. Het kwam door
mij dat Oranje 4 jaar geleden in Zuid Afrika geen wereldkampioen voetbal is geworden.
Nog specifieker. Het kwam door mij dat Arjen Robben de bal er niet in schoot,
toen hij oog in oog kwam te staan met de Spaanse goalie Iker Cassilas.
Wat wil het geval. Het was 11 juli 2010. Nederland speelde
die avond de WK finale tegen Spanje. Ik stond die dag op met een vervelend voorgevoel.
Alsof het niet ging lukken. De dagen ervoor zat het in mijn hoofd ook al niet
lekker en het lukte me niet om tot een optimistisch voorgevoel te komen.
Tegen de avond had ik met een kameraad afgesproken in de stad
om al vast wat biertjes te gaan drinken in de buurt van het Caterplein. Een WK
finale moet je namelijk met zoveel mogelijk gelijkgestemden kijken vind ik.
Plaats van handeling was dus het Caterplein, ter hoogte van café Confetti’s.
Het plein was al aardig volgestroomd met Oranje gekleurde Apeldoorners en ik
besloot nog maar een biertje te nemen. Het ging over maar 1 ding uiteraard… en
ik merkte dat de meesten eigenlijk erg positief waren. Wat wisten zij wel, wat
ik niet wist? Is het hun allemaal wél gelukt om het positieve voorgevoel mee te
nemen naar deze wedstrijd?
De finale was inmiddels begonnen en ik merkte dat ik meer
met mijn omgeving bezig was dan met de wedstrijd. Ik peilde ongemerkt de
emoties. Blijkbaar probeerde ik meer bevestiging te halen uit de mensen om me
heen dan door te kijken naar de wedstrijd. Eerst nog maar een biertje.
Halverwege de 2e helft had ik door de spanning
ongemerkt al aardig wat biertjes naar binnen gewerkt. Zo veel dat ik moest
plassen. Héél nodig! Maar ik wilde niet. Bang om een cruciaal moment te missen.
Ik stond te wiebelen op mijn benen, wachtend op een dood spelmoment waarop ik
even snel de kleine boodschap kon gaan doen. Dat moment kwam er..
Met grote
passen liep ik naar de wc, maar bleef scherp op elk geluid en gejuich. Ik liep
terug naar mijn plek en toen gebeurde het.. het hele plein sloeg een slaak van
teleurstelling! Robben faalde oog in oog met Casillas. Mijn kameraad zei:” Zag
je dat? Wat een kans!”.. Ik moest bekennen dat ik het moment gemist had. Dé
kans van de eeuw om wereldkampioen voetbal te worden… en ik miste em!
Vanaf kinds af aan tot aan de dag van vandaag kijk ik sport…
heel veel sport. En telkens als ik kijk, heb ik het idee dat ik invloed heb op
de uitkomst van de wedstrijd. Zo lang ik maar geconcentreerd kijk en mij
positief focus op de ploeg die ik als winnaar wens, dan gebeurt het meestal
ook. U zult nu denken… goed verhaal Sportmeneer. Maar het is echt zo.
Ik ben van overtuigd dat juiste aandacht leidt tot het
juiste resultaat!
Over een paar dagen begint het WK voetbal.. Dus als je wil dat
Oranje dit keer wél wereldkampioen wordt… En daar ga ik een beetje van uit.
Zorg er dan voor dat je met de juiste concentratie en positieve gedachte voor
de buis zit! Als we dit met z’n allen doen.. dan worden we dit keer wél
wereldkampioen!
Ik zal er voor zorgen dat ik niet zoveel meer zuip tijdens
de wedstrijd en zal in die 90 minuten geen WC meer bezoeken! Dat beloof ik u!
En betreft de finale van 4 jaar geleden… Sorry!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten