Ik sta regelmaat in een discuskooi. Ja, sportmeneer doet aan discuswerpen en doet dat met trots. Lees dit verhaaltje maar en kom tot de conclusie dat je te maken hebt met een uitzonderlijk atleet die op dit moment de nationale ranglijsten bestormt en zich inmiddels een plekje bij de beste 100 werpers van Nederland heeft verworven.Discuswerpen dus. Het blijft een intrigerende, complexe beweging die zo'n 1,5 seconde duurt en waarbinnen ontzettend veel fout kan gaan. Samen met kogelstoten is het een beetje een rare vogel binnen het brede scala aan sporten. Binnen de atletiek is er geen onderdeel die korter duurt. Sterker nog, noem mij maar eens een sport die minder tijd in beslag neemt!
Rutger Smith zei het al na afloop van zijn Olympische kwalificatie.. "Het is zo complex, er kan zoveel mis gaan in die anderhalve seconde".
Telkens als ik in de ring sta schiet er van alles door mijn hoofd. Staan mijn voeten goed? heb ik goeie grip op de discus? heb ik mijn ademhaling onder controle? sta ik rechtop? is mijn kniehoek goed? draai ik mijn rechter knie wel goed naar buiten? niet te snel beginnen! zijn mijn armen hoog genoeg? wat doe ik met mijn hoofd?.... en ga zo maar door.
Bijna elke techniektraining levert nieuwe informatie en inzichten op. Een kleine techniekaanpassing kan leiden tot een enorme winst in het veld. Lukt het mij een positieve techniekaanpassing te doen, dan is euforie het gevolg. In deze extase weet ik mezelf wijs te maken dat ik deze briljante ontdekking zeker zal onthouden. Het omgekeerde is echter het geval. Ik ben een part-time werper en na een aantal dagen zonder techniektraining kan ik maar moeilijk de grote ontdekking van een paar dagen eerder reproduceren. En daarom....
De discus diaries. Voor mij een manier om alle ontdekkingen die ik in de discuskooi opdoe, vast te leggen. Doel is uiteraard prestieverbetering, meters pakken. Rutger Smith en Erik Cadee... be aware!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten